Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego
Pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego inaczej tonometria to często wykonywana procedura w gabinetach okulistycznych. Dotyczy on pomiaru ciśnienia wewnątrz gałki ocznej, które zbyt wysokie często bywa przyczyną chorób i zwyrodnień układu wzrokowego. Prawidłowe ciśnienie powinno mieścić się w granicach 10-21 mmHg. Podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe to najważniejszy czynnik ryzyka jaskry, będącej także przyczyną ślepoty. Specjaliści sugerują, aby po 40. roku życia każdy pacjent który odczuwa dolegliwości związane z oczami, udał się do gabinetu okulistycznego i wykonał pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego. Obecnie wykorzystuje się 3 sposoby pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego:
- Tonometria aplanacyjna
W badaniu wykorzystywany jest tonometr Goldmanna, czyli aparat wyposażony w podwójny pryzmat o średnicy 3,06 mm. Przy jego pomocy spłaszcza się powierzchnię znieczulonej rogówki, której obraz jest dobrze widoczny w lampie szczelinowej.
- Tonometria wgłobieniowa (impresyjna)
W tym sposobie pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego stosuje się tonometr Schiøtza. Aparat ustawia się pionowo na znieczulonej rogówce, przy czym pacjent leży lub ma głowę odchyloną do tyłu. Trzpień tonometru uciska rogówkę, a jej opór zależy od ciśnienia panującego w gałce ocznej.
- Tonometria bezkontaktowa (typu air-puf)
W tym rodzaju badania generuje się podmuch sprężonego powietrza spłaszczający rogówkę.
