Zanik nerwu wzrokowego

Zanik nerwu wzrokowego może wiązać się z nieodwracalnym uszkodzeniem włókien nerwu wzrokowego, włókien nerwowych siatkówki czy pasm wzrokowych. Uszkodzenie może dotyczyć zarówno całego nerwu jak i tylko jego części. Podczas badania diagnozującego zanik nerwu wzrokowego stwierdza się bladość tarczy nerwu wzrokowego, której towarzyszy upośledzenie widzenia lub spadek ostrości widzenia.

Przyczyny wywołujące zanik nerwu wzrokowego:

  • zapalenie nerwu wzrokowego,
  • tarcza zastoinowa,
  • jaskra,
  • przewlekłe procesy zwyrodnieniowe siatkówki,
  • stosowanie niektórych leków,
  • zmiany patologiczne toczące się w oczodole lub w jamie czaszki,

Objawy zaniku nerwu wzrokowego

  • ból gałki ocznej,
  • ubytki w polu widzenia,
  • pogorszenie wzroku,
  • zaburzenia widzenia barw,
  • z czasem może nastąpić częściowa lub całkowita utrata wzroku,
  • zaburzenia widzenia kontrastu,
  • ograniczenia pola widzenia,
  • ból gałki ocznej.

Diagnostyka

W pierwszej kolejności przy podejrzeniu zaniku nerwu wzrokowego należy sprawdzić czy u pacjenta nie występują choroby współistniejące, nałogi lub narażenie np. na specyficzne chemikalia. Podczas badania okulista zawsze sprawdza ostrość widzenia, perymetrię, bada widzenie barw. Obecność zaniku nerw wzrokowego stwierdza się na podstawie oftalmoskopii. Kolejnym badaniem jest badanie elektrofizjologiczne (VEP, PERG). Polega ono na obserwacji zmian prądów czynnościowych w obrębie gałki ocznej, mięśni oka oraz okolicy wzrokowej kory mózgowej. Ważny jest również wywiad rodzinny ze względu na dziedziczny charakter zmian.

Leczenie

W większości zanik nerwu wzrokowego wiąże się z występowaniem u pacjenta innych chorób, które bezwzględnie należy leczyć. Terapia powinna być podjęta jak najszybciej i polega na leczeniu przyczyny wywołującej zanik nerwu wzrokowego, jednak w części przypadków zaniku nerwu wzrokowego jest nieuleczalny. Szybkie podjęcie leczenia jest najważniejsze w zahamowaniu zaniku nerwu, dlatego po zaobserwowaniu dolegliwości należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem specjalistą.